Przewiduje się, że w roku 2018 gminy ściągną od właścicieli psów 58 milionów euro podatku. To o 4,6 procenta mniej, niż kwota zapisana w ubiegłorocznym budżecie. Ogólnie liczba holenderskich gmin, które pobierają podatek za psa, spada, informuje CBS. Ale nie w Limburgii.
Wraz z inflacją, wzrosła większość stawek podatku za psa. Niektóre gminy, które w roku 2017 pobierały jeszcze podatek za psa, zniosły go w bieżącym roku. Ponadto stawki podatku w niektórych gminach zostały zmniejszone. W Limburgii są to gminy Nuth i Venlo. W 2018 roku, podatku za psa nie zapłacisz w aż 147 holenderskich gminach.
W Limburgii
Chociaż każdego roku zwiększa się ilość gmin niepobierających podatku za posiadanie psa, to trend ten nie utrzymuje się jednak w Limburgii. Na 33 gminy znajdujące się w obrębie naszej prowincji, aż 28 pobiera wciąż podatek za psa.
Według oczekiwań, największa kwota za podatek od psa wpłynie do kasy gminy Venlo (805,000 euro). Pomimo obniżenia taryfy podatku za psa o 10 procent, gmina ta pozostaje najdroższą w Limburgii.
W przeliczeniu na mieszkańca, największy podatek za psa zapłacą mieszkańcy Brunssum. Gmina ta zamierza pobrać aż 10,98 euro podatku. Oczekuje się, że łączna kwota podatku w tej gminie wyniesie 310.000 euro. W kontekście podatku za psa, czyni to Brunssum drugą najdroższą gminą w Holandii. W pierwszej piątce najdroższych limburskich gmin znalazły się także kolejno: Landgraaf (10,08 euro podatku na jednego mieszkańca), Kerkrade (9,39 euro), Heerlen (9,00 euro) oraz Stein (8,60 euro).
Z kolei najmniej podatku w przeliczeniu na jednego mieszkańca, zapłacą mieszkańcy Nuth (2,63 euro), Vaals (3,54 euro), Beesel (4,98 euro), Valkenburg aan de Geul (5,11 euro) oraz Gulpen-Wittem (5,21 euro).
Tylko pięć limburskich gmin zdecydowało się na zniesienie podatku za psa. Za posiadanie czworonożnego pupila nie zapłacisz nic w Bergen, Venray, Horst aan de Maas, Peel en Maas i Onderbanken.
W kraju
Z badań wynika, że dochody pozyskiwane z podatku od psów maleją m.in. dlatego, że zmniejsza się liczba gmin, które pobierają taki podatek. Zrezygnowały z niego na przykład Amsterdam i Rotterdam. Podczas gdy w 2008 roku podatek od psów pobierany był w 323 z 443 gmin, w roku 2018 ściąga go już tylko 239 z 380 gmin.
Podatki za psy pobierane są także częściej na obszarach miejskich. Odsetek gmin, które decydują się na ściąganie należności za posiadanie czworonoga jest wyraźnie wyższy w gminach miejskich (81 procent), niż w gminach znajdujących się poza obszarem miejskim (41 procent).
W przeliczeniu na jednego mieszkańca, najwięcej podatku za psa zbiorą urzędnicy w gminach Vlieland (13,24 euro), wspomnianym już Brunssum (10,98 euro), Loppersum (10,27 euro), Druten (10,26 euro) i opisywanym wcześniej limburskim Landgraaf (10,08 euro).
Czy muszę płacić?
Tak, w gminach, które zdecydowały się na ściąganie podatku za psa, dokonywanie tej opłaty jest obowiązkowe. Gminy mogą pobierać podatek od psów na podstawie artykułu 226 ustawy o gminach. Podatkiem za psa mogą być obciążeni wyłącznie właściciele psów. I to oni odpowiadają za zgłoszenie posiadania czworonoga w gminie. W niektórych gminach urzędnicy przeprowadzają kontrole w tym zakresie. Czasami polegają one na kontakcie telefonicznym, podczas którego zadane zostaje pytanie o ilość posiadanych zwierząt. Innym razem pojawiają się przed twoim domem. Posiadania czworonoga nie warto ukrywać – zawsze znajdą się „życzliwi” sąsiedzi, którzy dokładnie wiedzą gdzie w okolicy mieszkają psy i w jakich ilościach.
Wysokość podatku za psa ustalają gminy. Kwota ta wymieniona jest na rocznym formularzu, zawierającym decyzję podatkową, dotyczącą podatków komunalnych. Jeżeli osiągasz minimalne dochody, w niektórych gminach możesz wystąpić o umorzenie tego podatku. Także w przypadku śmierci psa, należy niezwłocznie powiadomić gminę o tym, że nie należy on już do gospodarstwa domowego (potrzebne będzie zaświadczenie od weterynarza). Inaczej podatek nadal będzie pobierany.
Niestety, dochód z podatku za psa należy do ogólnych zasobów gminy. Oznacza to, że nie musi być on przeznaczony na zaspokojenie potrzeb właścicieli psów (organizacja miejsc spacerowych i wybiegów, bezpłatne woreczki na odchody i kosze na śmieci). Tylko niektóre gminy decydują się na zaspokojenie tych, wydawałoby się oczywistych, potrzeb.
